สิ่งแรกที่พบก็คืออาคารหลังเล็ก ๆ หลังนี้อย่าพึ่งเข้าใจนะครับว่า เป็นอาคารห้อง"สุขสบาย"
ทั่วไปที่เราพบเห็น พอเข้าไปข้างในเราก็จะพบว่าเป็นอาคารเรียนกระจิดริด ที่น่ารัก อ่อาจารย์ประจักษ์ แสนพินิจ ใช้เป็นห้องสอนนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีท่ ๑ ซึ่งมีนักเรียน ๘ คน
พอโผล่พ้นประตูเข้าไปภายใน ก็จะพบว่า ครูกับนักเรียนกำลังเรียนอย่างมีความสุข...หลายสิ่งหลายอย่างที่ภาคราชการคิดไม่ได้ หรือ คิดได้แต่ทำไม่ได้ ต้องยกย่องความสามารถในท้องถิ่นที่แก้ปัญหาให้ตัวเองได้อย่างลงตัว
ความแปลกเรื่องที่สอง...โรงเรียนนี้ได้สมยานามมานานแล้วว่า "จิ๋วแต่แจ๋ว" มีเรื่องใหญ่ๆที่เกิดขึ้นในโรงเรียนเล็กแห่งนี้มากมาย อาทิ เช่น นักเรียนทุกคนเป็นนักดนตรีและนักแสดงประกอบวงโปงลางที่เคยได้เป็นตัวแทนของ สพป.ขอนแก่น เขต ๔ ไปแข่งขันในงานศิลปหัตถกรรมนักเรียนภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ โคราช เมื่อ ๒ ปีก่อน เรื่องที่สอง เป็นโรงเรียนที่มีนักเรียนที่ผ่านการประเมินให้ได้รับรางวัลพระราชทาน ในโรงเรียนขนาดเล็ก ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ...เบาซะเมื่อไร
แต่เรื่องที่ไปพบเข้าในวันนี้ ก็คือ...เราพบ"นางไห" ตัวเล็กที่สุด...ที่เรียนอยู่ที่ ป.๑ ปี ๒๕๕๔ นี้
ซึ่งวงโปงลางหรือการแสดงที่ปรากฏนี้ โดยการขับเคลื่อนการสอนโดย อาจารย์สุชาติ จันทลุน อาจารย์พัฒนา หล้าทา และคณะ...ดูภาพและ ภาพ AV ได้เลยครับ
